Preek van de Leek: Burgemeester Roell

Preek van de Leek: Burgemeester Roell

Preek van de leek 26 maart 2017 – Burgemeester Mark Roell

Dames en heren,
Enige tijd geleden kwam de vraag van Jos van Oord en Kok van Nood. Wil je medewerking verlenen aan de Preek van de Leek.
Ik zeg u eerlijk dat ik niet direct heel enthousiast was en gevraagd heb om enige bedenktijd. Ik vond het nogal wat een preek in de kerk. Niet dat ik moeite heb om te spreken in het openbaar. Dat zou ook wel bijzonder zijn als burgemeester, maar ik had wel mijn twijfels of ik als burgemeester van de kansel een verhaal wilde houden. En dan ook nog als katholiek opgevoede jongen in een gereformeerde PKNkerk. Ik moet zeggen dat de gesprekken met de twee eerdergenoemde heren bijzonder prettig waren en ik mede daardoor nu hier sta.
Uiteindelijk vind ik het heel bijzonder een preek te mogen houden en ben ik blij en vereerd dat het docenten ensemble van Stichting Muziek en Dans, Crescendo, Kees de Bruijn, Het Groot Nicolaaskoor en balletschool Marut Jorquera (met Rasa Keilman) hun medewerking wilden verlenen en mij met muziek en dans ondersteunen.
Maar het ja zeggen en vervolgens ook een dienst samenstellen is nog wel iets anders. De twijfel slaat dan weer toe. Wat ga ik vertellen, welke muziek, welke Bijbeltekst ga zo maar door.
Ik sta hier dus u mag aannemen dat het allemaal is ingevuld.

Ik heb er voor gekozen u een kijkje te geven achter de persoon Mark Röell hoe ben ik uiteindelijk gekomen tot het ambt van burgemeester. Laat ik u eerst wat vertellen over wie voor u staat. Ik ben in 1965 geboren in Rotterdam. Op Zuid om precies te
zijn en u begrijpt natuurlijk dat ik dit voetbalseizoen tot zover een blij man ben. Het grootste deel van mijn leven heb ik in Rotterdam gewoond. Dat is ook de stad waar ik Hellen, mijn vrouw heb ontmoet. Opgegroeid in een liefdevol gezin. Katholiek opgevoed en keurig alle stappen hierin doorlopen. Gedoopt, communie, vormsel, misdienaar geweest. Katholieke basisschool, middelbare school en hockeyclub. De verzuiling in optima forma. We zijn getrouwd in de kerk en onze kinderen Annelotte
en Sebastiaan zijn gedoopt en hebben communie gedaan.
Inmiddels niet meer belijdend katholiek. In de bijeenkomst vorig jaar met Thijs van den Brink ´adieu god` op uitnodiging van de Calvijnkerk heb ik daar ook al wat over verteld. De sfeer, muziek geur en rite van de Katholieke kerk spreken mij wel nog steeds aan. Het zal u daarom niet verbazen dat ik gekozen heb voor het Kyrie en Gloria in deze vorm en net zo prachtig vertolkt door het Groot Nicolaas koor.

Daarnaast moet ik toegeven dat ik ook nog altijd wanneer ik in het buitenland een kerk bezoek een kaarsje op steek bij de Heilige Antonius van Padua. Hij is o.a. de patroonheilige van verloren voorwerpen en als ik iets kwijt ben vraag ik hem altijd om een handje te helpen. Eigenlijk altijd met positief resultaat. Maar in de voorbereiding van deze preek zag ik dat hij
ook de patroon tegen schipbreuk is. Dit was overigens nadat ik verhaal van Jona had gekozen. Vond ik zelf wel
weer bijzonder.
In mijn pubertijd was ik behoorlijk rebels. Afzetten tegen alles, dwars, veel uitgaan, laat thuiskomen. Niet alleen thuis, maar ook op de middelbare school was ik redelijk onuitstaanbaar. Ten minste dat is wat anderen vonden. Zelf vond ik natuurlijk dat iedereen dat verkeerd zag.  Al van kleins af aan wilde ik arts worden. Ondanks dat iedereen mij dat afraadde heb ik om die reden een bèta pakket gekozen op het vwo. Dit pakte niet goed uit. Gedoubleerd in 4 vwo ander vakkenpakket en vervolgens door naar 5 vwo.
Uiteindelijk vond mijn middelbare school in 5 vwo dat het beter was dat ik ging. Slechte invloed op mijn mede leerlingen was de reden. Een uitstapje naar de meao in Den Haag was ook geen succes. Ook daar mocht ik vertrekken.
Ik denk achteraf dat door het in duigen vallen van mijn droom om arts te worden ik enigszins ontspoorde.

Op dat moment had ik werkelijk geen idee wat ik wilde en ben gaan werken. In een melkfabriek, een postkamer, de horeca, tapijten sjouwen en op een brommer naar Scheveningen voor werk op het strand. In 1985 ben ik in dienst gegaan. Inmiddels waren mijn vrienden allang een studie begonnen en bijna afgestudeerd. Bij mij kwam toen het besef dat een diploma toch wel een minimale basis was voor de toekomst. Ik heb toen besloten om aan de avondschool m’n vwo-diploma te halen.
Achteraf gezien heeft deze hele periode mij enorm gevormd, al had ik dat in die tijd niet in de gaten. Ik kwam met ongelooflijk veel mensen in aanraking, uit alle lagen van de samenleving. Daar is een belangrijke basis
gelegd voor mijn huidige werk.
M’n vrienden waren Daarna begonnen met een rechtenstudie, maar na 2 jaar gestopt en fulltime gaan werken.
De lezing vertelde het verhaal van Jona. Een klassieker zou je kunnen zeggen. Als je het niet kent als bijbel verhaal ken je het in ieder geval als begrip, jonassen. Wie is er als kind niet aan armen en benen het zwembad in gejonast net als Jona die op deze manier van de boot in zee terecht kwam. De ommekeer van een laatbloeier. Een jong persoon die niet wil luisteren, moeite heeft met gezag en ‘vlucht’ voor verantwoordelijkheid, komt tot inkeer en ziet zijn bestemming plotseling helder voor zich, stelt orde op zaken en weet: dat ga ik doen!

De bijbelvasten onder u begrijpen inmiddels wellicht waarom ik uit ben gekomen bij het verhaal van Jona. Jona kreeg een opdracht, een opdracht om de heidenen in Nineve te bekeren. Maar hij was ongehoorzaam, egoïstisch. Hij zocht in het ruim een plek om zich aan zijn verantwoordelijkheid te onttrekken. Komt in zee terecht, wordt opgeslokt door een grote vis en tijdens dit wat onvrijwillige verblijf heeft hij de tijd om na te denken en komt hij tot het besef dat hij toch een taak heeft uit te
voeren. Hij wordt uitgespuugd op het land en dat betekent voor hem een nieuwe start op weg naar zijn
bestemming.
Die nieuwe start begon voor mij toen we in 1999 met het gezin naar Woudrichem verhuisde. Daar heb ik mijn eerste stappen gezet in het openbaar bestuur. Vanaf dat moment had ik een duidelijk doel voor ogen: ik wil verder in het lokale openbaar bestuur en het liefst als burgemeester.
Ik ben gestopt met mijn baan in het bedrijfsleven en heb heel bewust mijn focus verlegd, een keuze gemaakt voor het openbaar bestuur.
In 2011 ben ik hier in Baarn begonnen als burgemeester en donderdag is mijn herbenoeming. Het komen tot een bestemming heeft bij mij wat langer geduurd dan gemiddeld. Om in de Bijbelse beeldspraak te blijven. Ik heb wat lang in de buik van een grote vis gezeten of anders gezegd mijn TomTom stond niet ingesteld op de snelste en ook niet op de kortste route.
Er zijn mensen die vragen of ik spijt heb van mijn keuzes in mijn jeugd. Door verantwoordelijkheid te nemen en keuzes te
maken geef je zelf zin aan je leven en geeft het energie. Verkeerde of foute keuzes horen daar ook bij.
Het hoort bij het jezelf ontwikkelen. Zo ervaar je ook waar je goed of niet goed in bent, wat bij je past. Het mooie is dat we in een land leven waar we de mogelijkheid hebben keuzes te kunnen maken.
Van mijn keuze voor het ambt van burgemeester heb ik nog geen moment spijt gehad. Wel koste het bij mij net als bij Jona enige tijd voordat ik mijn bestemming helder zag.
Een van de interessante kanten van het ambt van burgemeester is het contact met mensen, bedrijven en organisaties. Het zoeken naar het gemeenschappelijke tussen verschillende partijen. Als dat lukt en er ontstaat een nieuwe samenwerking of een nieuw project haal ik daar voldoening uit en krijg ik daar energie van.
Wat ik heel bijzonder blijf vinden is wat je kunt betekenen in je rol als burgemeester. Zowel op mooie als verdrietige momenten. Soms is het best moeilijk het niet te dicht bij te laten komen. Onbewust betrek je sommige situaties op je eigen leven, je eigen familie en stel je jezelf de vraag ‘wat als mij dat zou overkomen’.
Aan de andere kant is het ook niet erg om soms je eigen emotie te laten zien, dat verdriet of pijn ook mij raakt.

Hier zit volgens mij een overeenkomst met jouw ambt Jos. Een burgemeester heeft een burgervaderlijke element in
zich op mooie momenten en verdrietige. Een predikant heeft herderlijke elementen in zich. Het is voor mij evident dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen leven, je eigen geluk. Vanaf het moment dat ik dat zelf helder op mijn netvlies had gebeurde er iets. Ik had focus, een doel. Ook anderen zagen dat en dat gaf nieuwe energie aan mijn leven.

Ik wens u allen toe dat ook u de verantwoordelijkheid
pakt voor uw eigen leven en uw bestemming vindt.