Het verhaal van Jezus’ geboorte is eeuwenoud maar spreekt ook vandaag nog tot onze verbeelding. Niet voor niets is de Kerststallenroute in Baarn een groot succes. Meer dan alleen langs wandelen en kijken, bood Zin in Baarn aan om dichterbij het kerstverhaal te komen. Op vier verschillende plekken in Baarn stond onze rondreizende kerststal klaar. In een kleine groep werd stil gestaan bij het verhaal van Jozef, Maria, het kind in de kribbe, de herders en de wijzen. Wie zijn ze? Wat beweegt hen? Wat voor licht werpen ze op ons eigen verhaal?

Kom in de stal

De Kerststal was in de De Bibliotheek Baarn, Mi Casa Su Casa, Zinn en Lokaal-O. Het waren mooie ontmoetingen en gesprekken.

Als je samen kijkt, zie meer – een impressie

Met steeds een klein groepje stapten we de drempel van de stal over. Iemand zei: “Als ik mijzelf een plekje in de stal zou geven, dan is het dicht bij Maria. Ze maakte zoveel mee, maar wat een kracht gaat van haar uit.”    “Misschien ben jij als Jozef”, zeiden wij, “zorgzaam en liefdevol aan Maria’s zij. Iemand van weinig woorden, liever van het doen. Maria was blij met jou.” Een ander herkende zich in de herder, voelde zich het zwarte schaap van de familie, de outsider, maar ontdekte juist zo, ik mag uitbreken, mijn eigen weg gaan. En hoe vrij ben je als je lijkt op een herder, die alleen met een tas de wijde wereld in trekt. Te ontdekken wat heb je nou echt nodig als mens. De wijze was voor iemand een vreemdeling, die ons liet ervaren, met hem, met haar in huis voel ik mij zoveel rijker. Zij stelt vragen die ik nooit zou stellen. Hij heeft oog voor dingen die oplichten, waar ik het niet verwacht, waar ik aan voorbijloop. Het is een geloof, een vertrouwen, dat mij aan het denken zet. En dan de os en de ezel. Hoe zij er zonder woorden gewoon zijn. De boel de boel laten. Warmte geven. Onvoorwaardelijk! Ook zij kwamen te voorschijn rond de tafel met die stal in het midden. “Kerst is voor mij de tijd om dingen te laten rusten. In een ander licht te zien.” Pas als je samen stil staat bij de stal, bij de figuren gaat staan, raak je aan hun moed, hun trouw, hun licht in donkere tijden, raak je aan hun zorgen, dat wat hun leven onder druk zet. Iemand zei: “Zoals we er nu over praten, zijn het geen mensen van 2000 geleden, maar van nu.  Ja, dit verhaal gaat over mij.” Het gaat over jou en mij, over ons verlangen ergens thuis te komen, je gezien en geliefd te voelen. Met het breekbare stalletje in ons midden deelden we de verhalen van kwetsbaarheid. Hoe kerst verbonden was met het gemis, iemand die overleed, liefde die brak…maar in die gebrokenheid was er iets dat zorgde dat je de moed niet verloor, zo zei de een na de ander. Was er iets wat je vast hield, was er iemand…

Geef je reactie hieronder!