TROUW 21 november 2025
|Pagina 21
Het is weer tijd voor een kinderpardon
Het is precies een jaar geleden dat het Oezbeekse gezin Babayants in kerkasiel ging in Kampen. Al 365 dagen is daar een doorlopende kerkdienst gaande waardoor het uitgeprocedeerde gezin met een volwassen zoon en drie minderjarige dochters niet aangehouden en uitgezet kan worden.

Zaterdag beschreven zij hun leven in deze krant: de dochters kunnen niet naar buiten, ze krijgen docenten op bezoek, ze onderhouden op TikTok contact met de buitenwereld, maar krijgen niet meer frisse lucht dan op de kleine buitenplaats achter de kerk.

Het gezin kijkt vol verwachting uit naar een nieuw kabinet. En dat is niet zonder reden. Want er zijn parallellen met 2017, toen tijdens de formatieperiode van het kabinet-Rutte III een kinderpardon voor 500 in Nederland gewortelde kinderen van asielmigranten ook op tafel lag, maar het in eerste instantie niet redde.

Het CDA bewoog na de installatie van het kabinet uiteindelijk toch mee met D66 en ChristenUnie. Prominenten die ook bij gezinnen in kerkasiel betrokken waren, zetten de partij onder druk met een beroep op medemenselijkheid. Nog meer omdat er rapporten lagen over de schade aan het welzijn van kinderen in uitzettingsprocedures en de schending van hun recht om zich continu te ontwikkelen. Rapporten die er nu wederom liggen van neuropsycholoog Erik Scherder en de Kinderombudsman.

De VVD accepteerde dit kinderpardon uiteindelijk met een ‘afsluitingsregeling’: eens een pardon, maar niet opnieuw. De minister of staatssecretaris verloor, zo was de afspraak, diens discretionaire bevoegdheid om mensen in schrijnende gevallen toch een verblijfsvergunning te geven.

Minister Marjolein Faber beriep zich in het geval van de familie Babayants ook op deze afspraak. Maar dit zal een latere minister niet meer baten. De Raad van State bepaalde deze zomer in hoogste instantie dat dit Vreemdelingenbesluit onderdoet voor de Vreemdelingenwet, die wel in de mogelijkheid voorziet met de hand over het hart te strijken.

Zoals het CDA indertijd niet anders kon dan ‘compassie tonen’, zoals deze krant toen schreef, zo lijkt de tijd opnieuw aangebroken voor zo’n incidenteel gebaar.

Er zijn nu weer zo’n 420 in Nederland gewortelde kinderen van asielmigranten, die langer dan vijf jaar wachten op een verblijfsvergunning. Laat hen blijven.

Natuurlijk is een pardon voor deze 420 kinderen oneerlijk ten opzichte van gezinnen die wél gingen. En natuurlijk hebben sommige families het er met eindeloos doorprocederen ook naar gemaakt dat kinderen wortelden en nu in een schrijnende situatie zijn beland.

Maar het is ook de opeenvolgende kabinetten niet gelukt de processen bij de IND in te korten. Door bezuinigingen op de IND onder minister Faber ziet het daar ook niet naar uit. Zolang die rechtsgang niet op orde is, is zo nu en dan een gebaar richting kinderen wier jeugdjaren anders in ledigheid voorbijvliegen het enig juiste.