Stilte

“Een van onze grootste vrijheden is hoe we op dingen reageren” las ik toen ik boodschappen deed bij De Smaak van Echt. Over die uitspraak dacht ik nog lang na. Net als veel mensen heb ik de neiging om snel te reageren; instinctief en niet volledig doordacht. Een mening heb ik zo gevormd. Voor ik het door heb, graaf ik mezelf in en heb ik geen oog meer voor nuances. Om me heen merk ik dat ook. Nu we weer meer ondernemen, maar er nog altijd de angst bestaat dat we (onbedoeld) het coronavirus verspreiden, worden verschillen groter. Er zijn mensen die vooral voorzichtigheid verlangen en mensen die zich in hun vrijheid beknot voelen en in opstand komen. Doordat de informatie die we over het virus krijgen verschilt, is het logisch dat mensen zelf hun antwoorden gaan geven. Het gevolg is dat reacties ongefundeerd en feller worden. Het eigen belang staat onder druk en standpunten verharden. Om uit de onrust te ontsnappen, besloot ik deze zomer om me wat meer terug te trekken. Iemand had me een boek geleend met de titel: “Leven uit de stilte” en dat heeft me goed gedaan. Steeds meer ging ik merken hoe onrustig mijn hoofd was, waar gedachten maar bleven rondtollen. Ik besloot de zomerdiensten in de Paaskerk te bezoeken en probeerde tijdens mijn dagelijks leven om eens wat vaker ‘stil’ te zijn. Zo ging ik zwijgend mijn huis opruimen, dronk ik met bewuste aandacht koffie en wandelde in stilte door Baarn.

Al wandelend drong het tot me door hoe mooi het spel van de beiaardiers klonk, op de vrijdagavonden. Ik ontdekte dat de stilte tijdens een boswandeling in de ochtenden anders klinkt dan de stilte in de avonden en zag (tot mijn grote vreugde) twee reeën voor me uitspringen toen ik richting de kom liep. Wat ik ondernam, drong dieper tot me door en alles ging ik veel meer beleven. In de stilte vond ik de rust waar ik, deze zomer, naar zocht.

Uiteindelijk ging ik ook anders kijken naar de standpunten en meningen die ik hoorde. Onderliggende thema’s doorzag ik beter en ik kreeg oog voor die van mezelf en die van anderen. Door zwijgend te reageren, vond ik antwoorden op vraagstukken die het praktische denken ontstegen. Het leidde tot andere inzichten en diepere wijsheden. Met een steviger besef van wat belangrijk is in het leven, heb ik de keuzes gemaakt waar ik de afgelopen periode voor stond. Losgelaten wat me niet langer dient en opgezocht wat me voedt. Ik ontdekte dat, in een tijd met zoveel onzekerheden, stilte een eenvoudig en krachtig antwoord is. In stilte ontstaat de vrijheid om op een manier te reageren die niet alleen onszelf, maar ook de ander recht doet.

Annerieke van Wijhe

Deze blog verscheen op 4 september in de Baarnsche Courant